ستون کاتسخی (مونولیت سنگ آهک به طول 40 متر)

در حدود قرن چهارم ، این سنگ به محلی برای انزوا برای "استایل" تبدیل شد ، یک گروه مذهبی که وسواس برای نشستن بالای ستونهای باریک برای نزدیک شدن به خدا داشت این ستون 40 متری را بنا کرد اینکه چگونه آنها بر روی ستون کاتسخی توانستند کلیسایی را در بالای آن بنا کنند ، هنوز یک راز بزرگ وجود دارد!تنها در سال 1945 بود که اولین محققان توانستند از آن صعود کنند و خارق العاده ترین چیز یک راهب 20 سال است که بالای آن ستون از راه دور زندگی می کند که میتوان در تور گرجستان از آن بازدید کرد

این کلیسا به عنوان یکی از 20 کلیسای عجیب و غریب در جهان به ثبت رسیده است و حتی در فهرست 11 ساختمان باورنکردنی صخره ای در رتبه دوم قرار گرفته است.ستون کاتسخی در روستای کاتسخی در نزدیکی Chiatura در غرب گرجستان واقع شده است. ما می توانیم به محض ورود به دره رودخانه منزوی Katskura ، سازند صخره 40 متری را از دورتر ببینیم. به نظر می رسد تماشایی کلیسای بالای این یکپارچه بلند ما را یادآور صومعه های بالای ستونهای سنگی در Meteora ، یونان است و منبع الهام بخش بسیاری از افسانه های محلی است.

ستون همیشه یک مکان عبادت بوده و از آن به عنوان " ستون زندگی " یاد می شود .این نمایش به عنوان نمایندگی از یک خدای باروری محلی و به عنوان یک مکان مقدس برای مناسک خدمت می کرد. مسیحیت در قرن 4یک گروه از مرتاضان مسیحی عاشق گذراندن دوره های طولانی برای نشستن یا ایستادن در بالای ستون بود تا بتوانند به خدا نزدیکتر باشند. سنت سیمئون استایلیت مشهورترین راهب ستون بود. او اولین کسی بود که سی سال از سال 423 به بعد در بالای ستون نشست و سنت آلیپیوس 67 سال بدون استراحت در همان ستون ماند و این منطقه به " دره راهبان " معروف شده است.

سؤال بزرگ اینجاست که چگونه بر روی زمین توانستند تمام مصالح ساختمانی را بر روی ستونی شیب دار که 40 متر ارتفاع در هوا دارد حمل کند ؟! چگونه آنها در وهله اول به آنجا رسیدند؟ هیچ کس نمی داند.اشغال توسط امپراتوری عثمانی اسلامی در قرن پانزدهم به کار خود پایان داد و ستون برای قرن ها بی سکونت ماند. تنها اثر مکتوب این صومعه باستانی در متن دانشمند گرجی قرن 18 هجری شمسی بوده است که آن را اینگونه توصیف کرده است: "صخره ای در داخل دره وجود دارد که مانند ستونی ایستاده و به طرز چشمگیری بلند است. یک کلیسای کوچک در بالای آن وجود دارد. صخره ، اما هیچ کس قادر به صعود آن نیست و نمی داند که چگونه این کار را انجام دهند.

در دهه 1990 یک راهب ارتدکس به نام پدر ماکسیم قواتارزاده با کمک روستائیان محلی و پول از طرف اهدا کنندگان در سراسر کشور یکی از کلیساهای کوچک را بازسازی کرد. او یک نردبان آهنی به طول 40 متر برای ورود و خروج از ستون ساخت که آن را " راه پله به بهشت " نامید. این نردبان برای مدتی فقط برای بازدیدكنندگان مرد باز بود اما دیگر برای عموم باز نیست زیرا پدر ماكسیم در حال حاضر در یك خانه كوچك در بالای ستون به عنوان اولین استایل در 600 سال اخیر زندگی می كند.تنها بازدیدکنندگان پدر ماکسیم راهبان هستند که در کلبه های کوچک در پایه ستون زندگی می کنند و هفته ای دو بار غذا و مایحتاج خود را تهیه می کنند.ما فقط مجاز به قدم زدن در پای ستون و بازدید از کلیسای کوچک بودیم. انرژی بسیار وجود داشت .راهبان لبخند زدند اما هیچکدام با ما صحبت نکردند. ما تنها "افراد خارجی" در آنجا بودیم. آنقدر ساکت و آرام بود که به سختی جرأت گفتگو با یکدیگر را داشتیم.