معبد آتشگاه در نزدیکی باکو

این معبد تقریباً در تمام دنیا شناخته شده است. در 30 کیلومتری مرکز باکو در حومه سوراخانی واقع شده است. این قلمرو به دلیل چنین پدیده ای طبیعی منحصر به فرد به عنوان سوختن پریزهای گاز طبیعی شناخته شده است (گازهای زیرزمینی که به سطح زمین وارد می شوند و روشن می شوند). این معبد در وضعیت کنونی خود در قرون 17 و 18 ساخته شده و توسط جامعه هندو مستقر در باکو و مربوط به سیک ها ساخته شده است.با این حال ، تاریخ معبد حتی طولانی تر است. از زمان های بسیار قدیم این مکان مقدس زرتشتیان بود - آتش نشینان آتش (تقریباً آغاز دوران ما). آنها اهمیت عرفانی را به آتش غیرقابل توصیف نسبت می دادند و برای عبادت یادگار به آنجا می آمدند.

پس از معرفی اسلام ، معبد زرتشتی ویران شد. بسیاری از زرتشتیان به هند رفتند و عبادت خود را در آنجا ادامه دادند. با این حال ، در سده های 15 تا 17 هجری ، نمازگزاران هندو ، که با کاروان های تجاری به آبشرون آمدند ، شروع به ساختن زیارت به سورخانی کردند. بازرگانان هندی به معبد ساخته شده شروع کردند و اولین قسمت آن مربوط به سال 1713 است. آخرین قسمت ، محراب مرکزی - محراب ، با پشتیبانی بازرگان کانچنگار در سال 1810 ساخته شده است. در طول قرن 18th ، نمازخانه ها ، سلول ها و کاروانسرا به قسمت مرکزی معبد اضافه شد. این معبد حتی دارای کتیبه هایی در حروف هندی حک شده است که با تور ارزان باکو میتوانید از آن بازدید کنید.

در اوایل قرن 19 معبد ظاهر امروزی خود را به دست آورد. Ateshgah یک سازه پنج ضلعی است که دارای یک Castellation و درگاه ورودی است. در مرکز حیاط در محراب اجرا شده به شکل یک تخته سنگ سنگی ، چاهی معروف است که از آن گاز سوزانده شده "ابدی" را ضرب کرده است. از زاویه های مرکز ، برج های بیشتری قرار گرفته اند که در محوطه ای با حیاط با سلول احاطه شده اند.در بالای درگاه ورودی یک اتاق میهمان سنتی یا "balakhane" قرار دارد. در نزدیکی معبد ، گودال بزرگی وجود دارد که آنها قبلاً اجساد مردگان هندوها را در آتش مقدس سوزاندند.در اواسط قرن 19 به دلیل حرکت سطح ، عملکرد گاز طبیعی متوقف شد. زائران آن را به عنوان مجازات خدایان تعبیر کردند و رفتند. آتشه به عنوان مکان عبادت تا سال 1880 وجود داشته است. امروز این معبد باستانی زرتشتی برای گردشگرانی که با آتش های مصنوعی آنها را به سمت خود جذب می کند افتتاح شده است.