آرا پارسیقیان(Parseghian) که بود؟

شاید تا به حال نام آرا پارسقیان را نشنیده باشید ، مگر اینکه طرفدار فوتبال گریدیرون کالج ایالات متحده یا پیرو دانشگاه نوتردام باشید. قهرمانانی که از آغاز فروتنی به بزرگواری الهام می گیرد و برای همه شما که با تور ارزان ارمنستان سفر می کنید شناخته شده است.

پارسقیان که یک نسل ارمنی آمریکایی بود ، مربی فوتبال کالج در اواسط قرن بیستم و یکی از بهترین بازیکنانی بود که تاکنون شناخته شده است. او مسئول احیای برنامه فوتبال نوتردام و تحویل یک جفت قهرمانی ملی است.شخصیت وی حتی در فیلم 1993  رودی ظاهر شد ، که AFI به عنوان 54مین فیلم الهام بخش آن را رتبه بندی کرد  .

اوایل زندگی

پدر پارسیقیان ، مایکل ، یک ارمنی بود که در سال 1915 برای فرار از آشفتگی فزاینده در امپراتوری عثمانی به ایالات متحده مهاجرت کرد. او به آکرون ، اوهایو ، شهری مشهور برای تولید لاستیک و تایر ، در 40 مایلی جنوب کلیولند کشیده شد. آکرون در اوایل قرن بیستم از جامعه ای قوی از مهاجران ارمنی مباهات می کرد و آن را مقصدی مناسب برای افرادی که از امپراتوری عثمانی نقل مکان می کنند ، می کند.

پارسیقیان در تاریخ 21 مه 1923 در آکرون از مایکل و همسرش آملیا متولد شد. پارسقیان از همان اوایل علاقه خود را به ورزش نشان می داد و اغلب در YMCA محلی بسکتبال بازی می کرد. وی همچنین به عنوان یک ورزشکار سرسخت اما قابل اعتماد شهرت یافت. اولین کار وی گشت زنی در محوطه مدرسه آکرون برای جلوگیری از متجاوزین بود.

شغل فوتبال بازی

پارسقیان با نزدیک شدن به سالهای دانشگاه خود فوتبال gridiron را شروع کرد. وی مدت کوتاهی در سال 1942 در دانشگاه اکرون حضور یافت و قبل از پیوستن به نیروی دریایی آمریکا برای حضور در ایستگاه دریایی Great Lake (دریاچه های بزرگ) نزدیک شیکاگو ، ایلینوی.

در اینجا بود که پارسیقیان با پل براون ، مربی مشهور فوتبال آماتور در اوهایو ملاقات کرد ، که در آن زمان بر یک تیم gridiron متشکل از اعضای سرویس نظارت می کرد. براون در ادامه اولین حق انتخاب لیگ ملی فوتبال کلیولند براونز را پیدا کرد و به عنوان اولین مربی تیم خدمت می کرد. پارسقیان قبل از فصل 1944 به عنوان مدافع کناری به تیم براون پیوست. مصدومیت مچ پا در فصلی مانع از حضور پارسیقیان در هر بازی در آن سال شد ، اما او در مربیگری آموزش عمیقی دید و تماشاگر این بود که براون از کنار زمین تیم را هدایت می کند.

پارسیقیان از رویکرد روش مربیگری براون و سهولت نسبی که به او الهام بخشیده از تلاش کامل بازیکنانش بود ، تحت تأثیر قرار گرفت. پارسقیان پس از خدمات نیروی دریایی خود ، به عنوان بازیکن gridiron ، این بار با دانشگاه میامی اوهایو ، به رده های دانشگاه بازگشت. وی در سال های 1946 و 1947 با مربیگری سید گیلمن ، از پیشگامان بازی های عمیق ، در پست مدافع عقب بازی کرد.در حالی که مهارت پارسیقیان به عنوان یک ورزشکار gridiron در حال رشد بود ، او همچنین ناخواسته در حال توسعه ذکاوت بازی بود که باعث می شود او بعدا در زندگی افسانه ای شود.در سال 1947 ، هم توسط پیتسبورگ استیلرز و هم از نظر کلیولند براون به خدمت اعزام شد. پارسیگیان تصمیم گرفت برای کلیولند بازی کند ، حرکتی که او را دوباره با پل براون پیوند داد. او برای تیم نیمه هافبک و دفاع دفاعی بازی کرد تا اینکه در اثر بازی دوم در فصل 1949 ، از ناحیه ران دچار آسیب دیدگی شد و به حرفه بازیگری او خاتمه داد.

ایجاد میراث مربیگری

پارسیقیان مطالعه بی وقفه خود را در مورد این بازی به عنوان مربی دانشگاهی در محل مادربزرگ خود در میامی از اوهایو پخش کرد و دوباره خود را با یک افسانه آینده کار کرد. وودی هیز ، معمار پنج بار قهرمان ملی در ایالت اوهایو ، به عنوان میامی مربی دانشگاهی اوهایو خدمت می کرد. وی پارسیقیان را به عنوان سرپرست تیم سال اول انتخاب کرد.  و افرادی که به آنجا می آمدند در هتل های ارمنستان اقامت می کردند.موفقیت آمریكایی ارمنی در رده های دانشگاه به سرعت حاصل شد. او در دوره تحلیلی تیم تازه وارد میامی اوهایو را به رکورد 4-0 راهنمایی کرد ، عملکردی که باعث شد سال بعد ، وقتی هیز به ایالت اوهایو رفت ، وظایف مربیگری متفاوتی را به دست آورد.

پارسیقیان در طول 5 فصل هدایت میامی اوهایو رکورد 39-6-1 را ثبت کرد و مسابقات قهرمانی کنفرانس میانه آمریکا در سال 1954 و 1955 راهنمایی کرد. تیم دانشگاهی در هر دو سال بدون شکست ماند. با افزایش مشخصات ملی ، پارسقیان برای تصاحب شمال غربی کنفرانس ده بزرگ در سال 1956 مورد استفاده قرار گرفت. وی در 32 سالگی جوانترین سرمربی کنفرانس بود. پارسقیان با وجود رکورد 4-4-1 در اولین سال حضور در Wildcats و رکورد 0-9 در سال 1957 ، به دلیل تاکتیک های مربیگری و توانایی ارتباط با بازیکنان شمال غربی ستایش کرد. او به عنوان مربی زمینی با درک غیر عادی از جنبه روانی فوتبال دیده می شد.

میراث مربیگری آرا پارسقیان

پارسقیان به تدریج برنامه را برگرداند و در طول سال 1963 به عنوان مربی شمال غربی باقی ماند. وی دوره خود را با حضور دانشگاه اوانستون در 36 دوره 36-35 در هشت فصل به پایان برد. بهترین نمایش او در سال 1962 بود ، زمانی که Wildcats 7-2 رفت و در نظرسنجی مربیان 25 تیم برتر به 16 رسید.

پارسقیان در دسامبر 1963 وقتی نوتردام به او پیشنهاد 20000 دلار حقوق داد تا به South Bend ، ایندیانا بیاید و مربی تیم متزلزل ایرلندی Fighting باشد ، فراخوانی دریافت كرد كه میراث وی را تقویت می كند. این تبلیغی بود که با یک چالش دلهره آور همراه بود. نوتردام دهه ها را به عنوان یک مرجع قدرت ملی تحت تعقیب زیر نظر مربیان قبلی نوته راکن و فرانک لیهی سپری کرده بود. اما این برنامه در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 رو به زوال بود. مدیریت دانشگاه تحت فشار بود تا شکوه سابق تیم فوتبال را بازگرداند. پدر ادموند جویس ، نایب رئیس و رئیس هیئت دو و میدانی نوتردام ، فکر کرد پارسقیان مردی است که برای این کار انتخاب شده است.

چرخش پارسقیان در جنگ ایرلندی بلافاصله ، از سال 1964 آغاز شد.

عملکردها به خوبی برنامه ریزی شده و بسیار پربار بودند. بازیکنان جدید برای رفع نقاط ضعف در بازی پاس انتخاب شدند که پارسقیان از زمان همکاری با سید گیلمن قهرمان شده بود. از همه قابل توجه تر ، پارسقیان استعدادهای خط حمله جان هوارت و گیرنده وسیع جک اسنو را تشخیص داد. در هر دو فصل منتهی به ورود پارسقیان به South Bend از هر دو بازیکن کم استفاده شد. پارسیقیان استعداد بازیکن خط حمله جان هوارت و گیرنده وسیع جک اسنو را شناخت.هوارته و اسنو به عضو اصلی تیم در آمدند و نوتردام با نتیجه فوق العاده 31 بر 7 مقابل ویسکانسین که افتتاحیه فصل 1964 را بر عهده داشت ، برنده شد. این تیم تمام انتظارات را نادیده گرفت و کارنامه را با رکورد 9-1 به پایان رساند.هوارته برای رسیدن به 12 رکورد تیم و بدست آوردن جایزه هایزمن به عنوان بهترین بازیکن فوتبال دانشگاه برای 2062 یارد در این فصل پرتاب کرد. برف ملت را در پذیرایی ها هدایت می کرد. پارسقیان به نوبه خود جوایز مربیگری متعددی از جمله تقدیر از انجمن مربیان فوتبال آمریکا ،  انجمن نویسندگان فوتبال آمریکا و  اخبار فوتبال را دریافت کرد.با پیروزی پارسیقیان ، برنده شدن در دهه آینده راهی نوتردام شد. ایرلندی های مبارز بین سالهای 1964 و 1974 هرگز رکورد باختی ثبت نکردند و در نظرسنجی مربیان هرگز کمتر از پانزدهم نبودند. این برنامه در سالهای 1966 و 1973 به مسابقات قهرمانی کشور منجر شد.

"دوران آرا" - دانشگاه نوتردام

"دوران آرا" پس از مبارزات 1974 در South Bend خاتمه یافت. دوندگی بی عیب و نقص پارسیقیان در نوتردام در یازده فصل به رکورد 95-17-4 رسید. هشتاد و دو بازیکن ایرلندی مبارز او   یا به NFL اعزام شدند یا از راه های دیگر وارد لیگ شدند. این لیست شامل طرفدار MVP و برنده سوپر کاسه جو تیزمن است.

اهمیت بازی های رقابتی

بازی های سالانه رقابت بخشی غنی از میراث نوتردام پارسیقیان بود. ایرلندی های مبارز بهترین نتیجه را در برابر برنامه فوتبال از دانشگاه پیتسبورگ داشتند. در حالی که Panthers رکورد پیروزی در سال 2019 را ثبت کرد ، و گزینه های  سازنده مانند کارولینای شمالی را شکست داد ، داستان در دهه 1960 و 1970 کاملا متفاوت بود. پیتزبورگ در یک سقوط آزاد بود و 9 سال متوالی موفق به کسب یک فصل پیروزی نشد. پارسیقیان از روند باخت استفاده کرد و نوتردام در هر یازده فصل مربی به طرز حیرت انگیزی پیت را شکست داد.  ایرلندی های مبارز نیز در این مدت بر ایالت میشیگان ، یک رقیب سرسخت دیگر ، برتری داشتند. پارسیقیان در سریالی که به برنده جایزه جایزه مگافون اعطا شد ، با نتیجه 8-2-1 به مصاف اسپارت ها رفت. تنها تیمی که ظاهراً شماره پارسقیان را داشت ، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود. تروایی ها موفق به کسب نتیجه 6-3-2 مقابل نوتردام در دوران آرا شدند.

شغلی مربیگری پست

پارسقیان سال ها پس از بازنشستگی از مربیگری ، البته از غرفه صدا و سیما ، درگیر فوتبال دانشگاه بود. وی از سال 1975 تا 1981 به عنوان مفسر رنگ بازی های ABC Sports را پوشش می داد ، قبل از اینکه به سال 1988 به CBS Sports برود. پارسقیان در سال 1980 با داشتن سابقه شغلی 170-58-6 طی 24 فصل به عنوان سرمربی به تالار مشاهیر فوتبال کالج راه یافت. در این راه ، او شاید تأثیرگذارترین فرد در میراث ارمنستان برای تأثیرگذاری بر ورزش های آمریکایی شد. پارسیقیان در تاریخ 2 آگوست 2017 در سن 94 سالگی در گرنجر ، ایندیانا درگذشت.